Kod Adı Olmayanlar Şiiri - Kağan İşçen

Kod Adı Olmayanlar

1

aç kalmıştık
yazdı
terdik boydan boya
ıslık çalar devrim yapardık
kolaydı başkaldırmak
en kolayı

2

çiçek bozuğu yüzünden
köşeye kıstırılmış bir umut sarkardı
sustum mu ibo’ya benzerim derdin
kasketinde işçi köylü iktidarı
gazeteye sarardın ekmeğimizi

3

sol elinde koca bir et beni
mora çalan bir bordo
şiirlerim boğazında düğümlenirdi
güzelliğini bozan yorgunluğunla
ezikliğini gizlemek isterdin
olmazdı
ağır hasan’ın sende gözü vardı güya
inanmazdım
hangi çocukluğunu yaşamamak
besledi isyanını böyle bu kadar
uçtuuunnn
yangın oldun kafesinde
özgür kelebeğimsin artık
unutulmayacak

yolda karşılaşalım gene de
babamı sor bana olmaz mı

4

erken evlendin
karşı çıkışlarıma bozulurdun
burjuva revizyonisttim ya be
bodrum katında oturduğunuzu
bir ben bilirdim
bildiğimi de kirli tırnaklarıyla
güzel mi güzel kız kardeşin
emre saltık dinlerdik
aklımdan çıkmaz kaset torban
çeliştiydin kendi kendinle
annenin köylü yaklaşımları yıktıydı sizi de
ve burjuvaydık işte hepimiz

5

çok bilmiştin
köylü olduğunu saklardın
sen ki kentli proleter kız
en ileri sınıfın kızı
pos bıyıklı sevgilin bile yetmedi
komplekslerini yenmeye
evlendin
şişko bir oğlun oldu
tatlı kerata
seni aldı bizden
bilmem belki benden

6

hâlâ aynı
iyimser
takvimlere aldırmadan yaşıyor
ömrü kocaman bir firar
doktor sevgilisi pençesinde oportunizmin
nazım’dan şiirler okumayı hiç bırakmadı
çoban yıldızını en az benim kadar o da seviyor

7

ela gözlü resmen kumru
ah ben kelekliğime yanayım
odun gibi ağbisini bile severdim
şiirlerini panolardı tatlı mı tatlı
sıkı kızdı che’nin dişisi
kalbi bana kırıkken ayrıldık
yoksulluğunu bile özledim
bileklerinden bağlı ayakkabıcığını