🌿 “Ritmini Bulmak”
Yağmurun ince bir perde gibi şehrin üzerine örüldüğü o sabah, Fethiye, sanki derin bir düşünceye dalmıştı. Gökyüzü kurşuni bir ağırlıkla evlerin üzerine çökmüş, rüzgâr sokak aralarında dolaşan bir anının peşindeymişçesine usul usul esiyordu. Zeynep, mutfakta kahve makinesinin ritmik tıkırtılarını dinlerken bir yandan da pencerenin önünde duruyor, damlaların camda bıraktığı izlere dalıyordu.
Salonda, Murat’ın çalışma masasında hâlâ açık duran bilgisayar ekranının mavi ışığı, odanın karanlığında soğuk bir yankı gibi titreşiyordu. Zeynep, o ışığın yaydığı sessizlikte, aralarındaki farkı bütün çıplaklığıyla hissederdi. Murat, hayatı bir koşu gibi yaşayanlardandı; kararları keskin, cümleleri süratli, adımları kararlıydı. Zeynep ise sabrın ve bekleyişin dilinden konuşurdu; kelimelerin arasında sessizliği, aceleciliğin içinde sükûneti arardı.
Evliliklerinin ilk zamanlarında bu farklar onları birbirine çekmişti. Murat, Zeynep’in dinginliğinde ruhuna sığınacak bir liman bulmuş; Zeynep ise Murat’ın kararlılığında yönünü belirleyen bir rüzgâr sezmişti. Fakat yıllar geçtikçe, başlangıçta köprü olan bu farklılıklar, yavaş yavaş iki kıyıyı birbirinden ayıran bir nehre dönüşmeye başladı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta