Kızılelma Şiiri - Halil Kumcu

Sözlerimi baştan sona işitin,
Tarihin Altay Dağları’ndan geldim.
Fütuhat duygusu şanlı Türklerin,
Eyer, gem ve üzengi delisiyim.

At üzerinde devlet kuran çılgın,
Anadolu’yu yurt tuttu cihanda.
Göbeğimden yayılan üç ağacın,
Fetih ruhu dirildi kurt kanında.

Allah buyruğuna uyduğu zaman,
Ardınca gök tüylü, gök yeleli kurt,
Kurtağzından kuzu alınmaz kılan,
Uzak ufukları etti anayurt.

Kâh kemiğimiz dağ gibi yığıldı,
Bozkurdun sesi savaş alanında.
Bu toprakları kanıyla boyadı,
Fetih orduları gün batısında.

Baştanbaşa sardı değişen kader,
Kaza ve kaderin tecellisinde.
Atam kağanın askerleri göçer,
Rüzgârla giden atlar hikâyede.

Ergenekon’da doğan devlet günü,
Kan kılıcıyla sel olmuş da akar.
Ateşle deldiler Ergenekon’u,
Güneşin battığı o yere kadar.

Dünya sultanımız kutsi Alp Arslan,
Binbir zorluklarla taşıdı soyu.
Allah’ın yeryüzü gölgesi kağan,
Türk’e vatan kurdu Anadolu’yu.

Ta ki üstte mavi gök batmadıkça,
Türk’ün varacağı yer Kızılelma.
Kuzeyin kurtları güne doğdukça,
Alttaki o yağız yer Kızılelma.

Beş bin yıllık orduyu gamlandıran,
Cihat yazgım, bu gökyüzü çadırım.
Bir dua, Kızılelma rüyasından,
Sırlı elmaya Turan yazmış Tanrım.

23 Ocak 2024 / Salı / Ankara