Yolumuz düşer her daim, gönlümüz hep bir,
Kızılağıl bize hem komşu, hem de kardeştir.
Civar köyler içinde parlar, bir başkadır yeri,
Yiğit harmanıdır burası, dönmez hiç geri.
Düğün bayram olunca, şenlenir bizim yollar,
Süsleriz arabaları, uzanır dosta kollar.
Konvoy olur diziliriz, kornalar hiç susmaz,
Kızılağıl’dan geçince neşe yere sığmaz.
Tozu dumana katarız o yokuş yollarında,
Dostun selamı yankılanır bağında, dallarında.
Akraba olmuşuz artık, kız alıp vermişiz,
Bir sofranın başında hep beraber gülmüşüz.
Havası sert olsa da, insanı merttir bilinir,
Kızılağıl deyince, dosta güven verilir.
Köşektaş’tan yola çıktık, selamımız ulaştı,
Gönül köprülerimiz çağları, yılları aştı.
Kayıt Tarihi : 29.12.2025 14:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!