Kız Çocuklar Bekle/sin *ödüllü*

- Kutlu Doğum -

Hangi renk karanlığa sırdaş olur bu kadar
Hangi yüz utancından görülmez aynasında
Doğmamış çocuklara kazılır kanlı mezar
Umut üşür, can donar zulmün her defasında
Matem yüklü gecenin ufku hüzünle doğar
İştiyakıyla bitâp gönlün zor cefasında
Âlemi haşyet sarar/ sesine yağmur yağar
Beşer kutlu haberi duymanın sevdasında
Sabahı bekliyordu Bahira'lar, Hira'lar
Emekliyordu zaman işkence sahrasında
Kız çocuklar bekle/SİN süsleyip de analar
Babalar tebessümü öldürmenin yasında

Zaman sancılarını gizliyordu kalbine
Her şafak mevsimlerden baharlara gebeydi
Yalınayak yürüyüp çöllerin gölgesine
Bulutları savuran rüzgar beklemedeydi
Maveradan işaret gökyüzünden bir seda
Bir yıldız doğacaktı karanlıklara inat
Gündüzler uzuyordu geceler şeb-i yelda
Bir nura nefes kadar muhtaç idi kainat
Dualar sırılsıklam umutlar tomurcuktu
Tebessüm karanlığa ışık tutan çocuktu
Altı asır hüzünbaz yaşlı medeniyetin
Yanağında gül kokan bir yetim öpücüktü

Yıkıldı cahiliye Kisra Saraylarıyla
Kurudu Sâve Gölü, titredi Uzza ve Lât
Ebrehe'ler vuruldu Ebabil kuşlarıyla
Ahmed'in yıldızıyla parıldadı kâinat'

- Kutlu Ölüm –

Senin ışığın yokken gündüz de karanlıktır
Hep anlıktır vuslatım halet-i ruhiyem/de
Derunumda hasretim rüyalarım yanıktır
Toprağa savruldum da gül doğmadı sinemde

Kalbime nakış nakış sevgiyle örsem seni
Ah!. Şu küçük kıyamet gelse de görsem seni

On dört asır bekleyen mecnun olur yolunda
Kaç Leyla’dan vaz geçtim özlemiyle sevdamın
Aşkın bir akkor gibi yanar durur solumda
Ateşi kül edecek yolunda serencamım

Yürek yangınlarımda yanımda bilsem seni
Medine cismim olsa bağrımda bilsem seni

Rahmet Ebabilleri gagasında büyüdü
Bir filin gözlerinde cennet parıldıyordu
Gündüz müjdeyi verdi, gece O’na yürüdü
Karanlıklar ölüyor yıldızlar gülüyordu

Bir kutlu yürüyüşte ölüme sorsam seni
Şehadetle susayıp Kevser’de bulsam seni