Benden başka kimse görmüyor.
Lakin ben görüyorum, duyuyorum...
Kıyametin geliyor, sevda çiçekleri açarken.
Kuşlar yuva kurarken geliyor kıyametin.
Kar yağarken geliyor, sıcak kavururken geliyor.
Zevkten zevke koşarken aradığın sadakat ilk alametti.
Ettiğini edeni telin etmen ikinci.
Üçüncü alameti anlatması zor biraz ama,
Benle ağlayıp meze olunca çakallara,
Anladım, kıyametin geliyor bağıra bağıra.
Sen habersiz gezerken kendi kıyametinden,
Ben haber vereyim sana geleceğinden.
Bir anlık gözyaşında başlayacak her şey.
Bir yangınla yanıp kavrulup,
Bir boranla savrulup,
Bir sessizlik anında kıpırdayacak bu toprak.
Yavaşça çıkacak sevdalarımız gömdüğümüz yüreklerimizden.
Hesabını soracak bize terk ettiğimiz sevgililer.
Her bir gülüşün, her bir bakışın hesabı sorulacak.
Veremeyeceksin bu hesabı...
Bu hoyratlığında yakacaksın kendini.
Ve lanet olsun, ben yine seveceğim seni...
Kayıt Tarihi : 28.9.2024 04:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!