Kıy Gönül Şiiri - Mehmet İslami

Melek fıtratını bozduklarından
İblis iğfallerindendir ney gönül
Ezelde kalemin yazdıklarından
Can var iken çıkmaz imiş huy gönül

Hayrına mı havalara çıktığın
Yetmedi mi evi barkı yaktığın?
Yeter artık yükseklerden baktığın
Kâf dağından aşağıya kay gönül

Kandıracak olan düşmanına bak,
İnanma ağzına fermuarı tak
Seni, evhâmlarla nâra atacak
Nefsi Emmâre ’yi doğra kıy gönül

Duyduğun yalandır hakikat sanma
Her gördüğün şeylere de inanma
Gül yüzlü şeytanın sözüne kanma
Tefekkür et eli başa koy gönül

İSLÂMİ bak; Yâhûdîyat fendine
Menfez olma mezalimin bendine
Ellerinle ettin kendi kendine
Seni kula köle eden oy gönül