Köygerçeği / Bölüm 2: Çeşme Başı Sessizliği
Çeşme başıydı günün nabzı. Gündüzleri kadınların sessizce su doldurduğu, akşamları gençlerin utangaç bakışlarla buluştuğu yer. Bak, su sesi bile konuşmazdı burada — sadece akar, sır taşırdı.
Geysilikte rüzgâr bile nazlı eserdi. Her esinti, birinin saçından kopmuş bir tutam özlemi taşırdı. Kuşlar bile fazla ötmezdi; çünkü doğa, burada konuşmayı değil dinlemeyi öğretirdi.
Değirmen durgundu ama içinden geçen her un tanesi, yılların bekleyişi gibiydi. Ve harman başı… işte orası hayatın döndüğü yerdi. Aşk orada atılır, keder orada savrulurdu. Toprak hem beslerdi hem de örterdi duyulmayan çığlıkları.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta