Kitap Yüklü merkepler Şiiri - Cihat Şahin

Almış ele kalemi, şiir yazar bir şair,
Mevzu; gelen başlara, türlü belaya dair!
“Ahla ofla” süslemiş, sırf şikâyet sözleri,
“Naçarım” der dövünür, tek çözümü yok zahir.

Zannederki musibet, tesadüfen gelmiştir,
Öylesine geçerken(!) bize konuk olmuştur.
İsteyince terk eder, kış kış desek bir iki(!) ,
Başka yerde kışlasın, bizde fazla kalmıştır(!)

Yok, tesadüf be dostum, biz çağırdık o geldi!
İhzar ettik şartları, hoşnut ettik o kaldı.
Bu “ilahi cezadır”, kutsi hadis dilinde,
Biz hak ettik belayı, üstümüze hak saldı.

Kur’an haktan inmiştir, ins ve cine son kitap!
Akil olan her kula, rabbimizden son hitap.
Önce resul yaşayıp, miras koymuş bizlere,
Diyor mümin olana; ”oku onu hisse kap”

Ona tabi olanlar, dünya ukba mutludur!
Yeryüzünde numune, gökyüzünde kutludur.
Manen yaşar cenneti, bu dünyada ölmeden,
Düşmez ye, se stres’e, huzurlu umutludur.

Ehl-i ilme ikaz var,”su-i ilmi bırakın! ”
“Hayırlıyı öğrenip, akıla mürşit yapın”
“Din ve dünya ilminden, alın elzem olanı,”
“Saldırırsa yılanlar, onlardadır tiryakın.”

Din-i hakkı bilenler, yaşamalı mükemmel!
Niyet halis olmalı, olmamalı kem emel.
Femde dile gelmeden, halde dile gelmeli!
Hakka hizmet olmalı, gönüllerde tek emel.

Haktan halka yansıtmak, hizmetlerin ulvisi!
İlmi olan yapmalı, farz-ı ayın bu işi!
Kim ederse istinkâf, düçar olur tokada,
Bildiğini ketmetmek, tavırların menfisi.

“Kitap yüklü merkep” der, kur’an böyle insana!
“Yaşanmayan bir ilim, fayda vermez ins cana”
Amil olmak mecburi, hamil isen ilim’e,
Yoksa hadim olursun, hasmın olan şeytana!

Kitap yüklü merkepler, kürsüleri almışlar!
Kürsülerden artanlar, alanlara dolmuşlar!
Söylem dilde nakarat, eylem ise hep menfi,
Diplomalı nadanlar, başa bela olmuşlar.

Hisleriyle yaşarlar, nefslerine taparlar,
Sözde halkçı geçinip, halka gökten bakarlar.
“İnsan hakkı” deyince, onlar olur sırf insan,
Tiksinirler fakirden, itleriyle yatarlar!

Musibetten kurtulmak, tövbe ile mümkündür!
Tövbe için tanınan, belki bize son gündür!
Merkepten olmaz adam, o sadece anırır,
Varsa yemi samanı, ona bayram düğündür.

Bize insten var yarar, mirat ise o hakka!
Hakka hadim olanlar, etmez meyil nahakka.
İnsan-ı kâmil olmak; her mümine vecibe,
Alır baştan belayı, yönelirse kul hakka!