Kitap Şiiri - Hüseyin Dingil

Şimdi,eski bir kitapta iki loş sayfayız.
Başlığımız aşk diye, kalın puntolarla yazılmış.
Hüsran anlatır, son sayfası ağlatacak kadar.
Ve önsöze, tertemiz bir sayfa ayrılmış.
...................................................
Okumaya dayanamadım, sadece göz gezdirdim.
Gözlerimden, kanlar boşaldı.
Yüreğimde, koskoca biir boşluk koydum.
Yüreğim, her sayfa için ayrı hoş oldu.
................................................
Yazmak istense, kalem kırılır.
Her sayfaya, ömür verilir hayattan.
Destan değil, inanın buna aşk denir.
Yalanım varsa, silin beni kitaptan.
.......................................................
Bir yazar gerek, her aşk kitabına.
Cesaretin varsa, yazılsın adın.
Ben, kitaptaki her sayfada seni arayan berduş.
Sense, güzel ve erişilmez kadın.
...........................................
İlk bin sayfa, sadece anlatır seni.
Bense, ayrıntı sağ alt köşede.
Ama seni anlatan benim, her sayfada.
Buna kelimeler, asla yetmese de.
...............................................
Ve sonunda, bitirdim kitabı.
Önemli değil, yine yazarım.
Sen, yeter ki yine üz beni.
Ben hep, kader katibin olayım.
..........................................