İki Yeni İyi Arkadaş Şiiri - Hüseyin Dingil

Şimdi huzur doluyum bir çınarın dibinde,
Amacım gölgesine ortak olmak değil.
Yalnızlığa bürünmüş kabukları,
Bu bendeki dostluk,düşmanlık değil.

Sırtımı dayayıp mehtabı seyretmek amacım.
Aralarını yapmak denizle ağacın.
Dibine düşen taşları topladım dostum,
Attım ki denize, dinsin bu acın.

Bende bir ağacım,dünya denizinin kenarında.
Bilirim acıların ne kadar sancılı.
Halini anlatacak tek bir meyven yok belki.
Baksana son dalında başını yere eğdi.

İlk defa sırtımı bir dosta dayadım.
Bilirim tutar beni dalların.
Elbet sensin anası ve atası,
Denizin taşıdığı şu sandalların.

Tut denizin esintisini, son kalan yaprağınla,
Serinlet alev alev yalnızlığını.
Bu senin ki kader değil aslında,
Çok çekmiş köklerin,dostların düşmanlığını.