Kitab'ı Mizan Şiiri - Tuba Gürdere

Dokunamayabiliriz birbirimize ancak yaşam bir bedendir üzerimize giydirilen.
Çırılçıplak kaldığında ruhun, işte o an gerçek bir yaşama soyunursun.
Dokunamayabiliriz birbirimize ancak d/okunabiliriz kalpten!
Okunduğunda kalbin, kainatın ilmidir hece hece özüne işlenen.
Buğulanıyorsa ay değil geceden kendindedir o sönmez ışık.
Gece ile gündüz birbirine aykırıdır ancak tek bir hakikat içindir içiçe olmaları.
Birleşmek orada aşktır en masum, ve kelimesiz...
Kifayet düşüncenin mısrası kıyafetidir ruhuna giydirilen.
Elimde tam yarım asırlık bir kitab-ı mizan.
Ellerim bir asra uzanmış yaşamadan.
Kelimeler sonsuz öz mısraları solur.
Ben henüz aldığım soluktan habersiz!
Kitap yarım asırlıksa dedim içimden?
O ağaç ki neler yaşamış hangi iklimden?
Haksa ağaca yaprak olmak ellerime?
Ellerim dokunur aşka en gerçekliğin ilminden.