Kıştan Adamlar Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Kıştan adamların içine,
Soba kurup oturdu kadınlar.
Parça parça yandılar
Lav salkımlı kuyuda.
Kat kat umutlar giyinip,
Hayaller örttüler üstlerine.
Yine de ısınamadılar.
Yusuf utandı!

Maziyi kazıyıp,
Duygularını yeşile boyadılar,
Can kenarlarına çiçekler dikip.
Gönlün buğusuna yazılıp,
Bakışlar uçurdular binlerce,
Kirpiklerinde mektuplar yüklü.
Yine de tutunamadılar.
Yıkıldı kuşlar!

Gözyaşı döktüler ırmak ırmak.
Yüreklerinde çıkan yangınlardan,
Yazlar tüttü gözlerinde.
Anne olup güneş oldular,
Altından saçaklarını süpürge edip.
Yine de üşüttü kıştan adamlar.
Beyaz kefene girmiş gibi hem de.
Cennet utandı!