Kıssa Şiir- Kimsenin Yaptığı Yanına Kalmaz

Harun Reşit sarayının,
Bahçesindeki güllerden,
Bir tanesini çok sever.
O gül de diğerlerinden,
Yaprağı ve görünüşü,
Kokusuyla dikkat çeker.

Bahçıvan da güzel gülün,
Bakımına emek çeker.
Ona zarar gelir diye.
Her an üzerine titrer.
Ama “Sakınılan göze,
Yine de çöp batar.” derler.

Bir sabah bakar ki o gül.
Dalına konmuş bir bülbül.
Ne kadar yaprağı varsa.
Koparmış atmış o bülbül.

Bahçıvan da korku ile
Hemen koşar halifeye.
Harun Reşit şöyle söyler:
-Üzülme, efendi üzülme!
Bülbülün yaptığı yanına kalmaz!
Bahçıvan da sevinerek,
İşinin başına döner.

Bir gün bakar ki bir yılan.
O bülbülü yakalamış.
Çiçeklerin arasından,
Arkasından baka kalmış.

Bahçıvan heyecan ile.
Yine koşar halifeye.
Harun Reşit şöyle söyler:
-Üzülme efendi üzülme!
Yılanın yaptığı yanına kalmaz!
Bahçıvan da sevinerek,
İşinin başına döner.

Bahçıvan toprak bellerken.
Birden o yılanı görür.
Elindeki kürek ile.
Vurur, yılanı öldürür.

Bahçıvan bu sevinç ile.
Hemen koşar halifeye.
Harun Reşit şöyle söyler:
-Bekle efendi bekle!
Senin de yaptığın yanına kalmaz!

Nihayet bir süre sonra.
Bahçıvan; bir hatasından.
Halifeye getirilir.
Ceza verilmek istenir.
Atılacaktır zindana.
Halife emrini verir.

Bahçıvan da üzüntüyle,
Şunu söyler halifeye:
-Sultanım, der: “Beni dinle!
Senin yaptığın da yanına kalmaz!

Harun Reşit bahçıvana.
Der ki: “Sen doğru söyledin.
Ben de seni affeyledim.”
Derler ki: “Sultanımızın,
Yaptığı yanına kalır.”
Hayır, der:
“Kimsenin yaptığı yanına kalmaz.”

Kıssadan Hisse:
KİMSENİN YAPTIĞI YANINA KALMAZ

Kimsenin yaptığı yanına kalmaz.
Belki ahirete imhal olunur.
Rabbim imhal eder, hiç ihmal etmez.
Yarın kıyamette mizan kurulur.

Kimsenin yaptığı kalmaz yanına.
Sanma bu dünyadan göçen kurtulur.
Belki ertelenir, kalır yarına.
İlahi adalet yerini bulur.

Kim zerre miktarı iyilik yapsa.
Sevabını alır, hayra yorulur.
Kim de zerre kadar kötülük yapsa.
Cezasını çeker, hesap sorulur.