Kıskanç Sevgilim Şiiri - Ertuğrul Bolten

Unutamayacağım bir gece yaşattın bana.
Mahşer gününü anlatır gibiydi bakışların.
Dilinden dökülen zehir sözlerden mi?
Yoksa, gözlerindeki şimşeklerden mi
korusaydım kendimi.
Kapının açıldığını duydum.
Buz gibi havaya karıştı sıcacık nefesim.
İçim üşüdü birden, soğuk üşütmezdi de beni...
Gidişin titretti sanırım yüreğimi...

Yağmur da bastırmıştı hani;
duyuyordum açılan kapıdan damlaların sesini.
Nasıl gidecektin o buz gibi hava da,
deli gibi yağan yağmurda.
Şaşkınlık ve endişe den kuruyan ağzımı
ıslatırken duydum.
Gecenin sessizliğinde yüreğime basa basa
içimden koparcasına gidişini.

Gidiyordun be sevdiğim...
Gidiyordun hızlı hızlı durmaksızın.
Biliyor musun bu gidişlerin
sende alışkanlık haline geliyor.
Anla artık be bu sondu.
Sana dur demek bile içim den gelmiyor.
Kırdığın kalbime duygularıma bahanen
ne yapayım çok seviyorum oluyor.
Bil isterim dermanı kesildi artık yüreğimin
ne yapacağını bilmiyor.
Sayende elimi nereme koysam
oram dan hüzün fışkırıyor .
Mutlu ol, mutlu ol;
acı sözlerinle açtığın yaralarım hala kanıyor.

Deli derdim sana evet delisin işte.
Ne yapacağın hiç belli olmazdı çünkü.
Sokak sokak aramaktan usandım artık seni.
Ben ellerini tutup yüreğime aldıkça.
Sen kapanmayan yaralar açmaya
devam ediyorsun.
Yağmur, karanlık, rüzgar bile anladı beni.
Uzak tutmak istiyorlar sanki seni.
Yağmur göz yaşlarımı,
karanlık yok ettiğin umutlarımı,
rüzgar içimde kopan isyanımı anlatıyor sana.
Sen ise, sen ise hala kendine has doğruların da...

Şiirlere sığınmasaymışım bitermişim.
Her gecemi kağıdıma kalemime emanet etmişim.
Allah'ım! sahipsiz ne çok aşk satırları biriktirmişim.
Karşılığını bulamayan sevgi sözleri,
aldatılmış umutlarım,
arkasın da durulmayan vaatler.
Her fırsatta yargılanıp sorgulanan düşünceler.

Aşkım... yaşayamadıklarımın katili.
Çıkarken bağıra bağıra ardım sıra
söylediğin şeyler neydi!!!
Yoksa; beni için de saklamaya yemin ettiğin kalbin mi ?
Yada uğruna ölümü bile umursamadığım gözlerin mi ?
Yok, aslın da sevgi dökülen;
ama sevgisi zehre bulanmış
yüreğime saplanan sözlerindi...
Hiç böyle görmemiştim seni.
Hiç böyle olmamıştık önce den.
Anla artık be ben seni böyle tanımadım.
Sen bu değildin inanamadım.
Met cezir gibisin biliyor musun?
Sen sevdayı ne sandın hiç anlamadım.

Buldum işte seni; oturuyordun yine ora da.
Bir başına, yapayalnız o ıslak bankta.
Öyle bir sarılmak geldi ki içimden sana.
Sımsıkı bırakmamacasına...
Sessizce yaklaşıp, oturdum yanına;
Sanki hiç tanımıyormuş gibi seni.
Uzatsam, tutar mıydın ellerimi?
Bakar mıydın yine eskisi gibi...

Yok... yok bu mümkün değil yapamazsın.
Sana göre aşk dilde yürekten bakamazsın.
Yaşanan onca şeyi yüz lira gibi görüp atamazsın.
Sevmek yürek ister yürek!
Öyle bahanelere sığınamazsın.
Biliyorum, haksız da değilsin hani;
Hatamız bilmeden anlamadan yargılamak değil mi?
Hiç bilemedin ki aslında bu yaşananlar,
anlamsız bir ısrar ve kıskançlığının eseri.

"EbolteN"