Kıskanç Dalgalar Şiiri - Önal Irgıt

Ilık bir meltemdi, fırtınaya döndü;
dalgalar savruldu gökyüzüne.
Yarin güzel hayali, denizdeydi;
göklere karıştı niye?
Hicranınla, yanıp tutuşurken,
rüzgarlar hayalini sürükledi derine.
Telaştan, solan yüzüm, güneşi bile soldurup,
bıraktı beni kederine.

Kıskanç dalgalar, hayalini çalıp,
bu kez götürdü, dipsiz enginlere.
Ama bu haksızlık değil mi?
Beni niye yalnız bıraktınız, niye?
Ben ve hayalin ayrılmaz bir bütünüz
vuslatımız çok kısadır, geceden sehere,
Ne olur, beni de aranıza alın, ey dalgalar;
isteyin, köpüğünüz olayım;
Yeter ki, yarimin o güzel hayalini,
doyasıya bağrıma sarayım.