Dünyaya adım atarsın,
Bin bir hayal kurarsın.
Umutların peşinden koşarsın.
İçinde olduğun yıllar derttir sana.
Şu eğitim bitse ya.
Düşlersin hayaller karşında.
O dönemde yaşa yaşa bitmez ya.
İlk milat otuzu devirirsin.
Hafiften şaşar yoluna devam edersin.
Kırka dayandıkça,
Güler arkana bakarsın.
Senin duyduklarını hatırlarsın.
Hani denilenleri anlamazdın.
Bireysel beklentilere,
Bir de toplumsal hal eklenince,
Ne yaşadık?
Ne yaşıyoruz sence?
Yaşıyoruz çünkü bireysel bir yaşam yoktur.
Yarattığımız ortamdan hepimiz sorumluyuz.
Ama devekuşudur çoğumuz.
Yoktur hiçbir suçumuz.
O zaman neden yakınırız hepimiz.
Neden hiç bir şey yapmaz hiçbirimiz.
O zaman devam etsin devekuşu sirkimiz.
Böyle olunca yaşadığımız sürece ömür deriz.
Belki de dünyada bir salonda beklemedeyiz.
Ya öbür tarafta: “ Şöyle şöyle oldu. “
“ Neden seyrettiniz? “
Deseler,
Ne deriz?
“ Biz insan değil devekuşuyuz. “ deriz.
“ Bizi ne bekler öte tarafta? “ dersiniz?
Bununla öte tarafta insan sınıfından kuş sınıfına girer miyiz?
Kayıt Tarihi : 23.12.2017 23:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!