Kısa mektuplara Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Soğuk bir günün getirdiği
Sıcak bir eldi gülüşün
İçinden çıkamadığım hayat
Rengine sardığım ayrılık
İşte o gün
Seni yüreğime
Emanet bıraktıklarında başladı

Mektuptu

Gözlerinin rengi
Gülümsemen davet
İçinde mutlu olduğum
Gitmeye erindiğim su
Kaybolduğum bir sokaktı sesin

Ben burdayım

Biliyordum
Ucuna ilmek attığım ne varsa
Sana saklamıştım bahar da
Kal dedin
Ben duymadım
Korktum cesaretinden
İzinsiz sevmenden

Kirpiklerin mavi

Nasıl güzel taramışssın kavuşmayı
Rengi bile hayattan farklı
İçine düşsem bir ömür acı
Nasıl sevda
Nasıl ayrılık
Baktığımda gördüğüm
Yok deyişin
Bekle deyişin
Su körpe adama
Sesi ardından gönderişin

Gizli baktım

Senin hissettiğin gibi
Burnunu ısırdım önce
Kirpiklerine çaktırmadan
Gözlerini saydım
Bakıp kaçtığımda
Ellerini seyrettim
Çok değil
Sonra kızılay geldi aklıma
Gidemedim ayrılığa
Bağladım kendimi
kalkmakla gitmek arasına
Sonra üç kedi aldım yanıma
İninceye kadar aşağıya
Yüzümü tırmalıdım
İnamıyorsan bak sayıklamaya

Rengin roman sayfası

Okusam içini
Bir emir verirmisin
Çok çalış
geri dönüşü yok aşkın
Şöyle serserice yazsam adını
Hani deli desen
Güvercinler duyar mı havada

Kadına saldırma

Bak aklıma getirmedim
Şiir yazarken gözledim
Senindi tenin
Titremeni dinledim
Canım canım canım

Bana müsade

Kaçacağım bir hayat var yolumda
Sana sakladım aynı zamanda
Olur da görürsen bir daha
Gözünü seveyim
Gülümseme bana
Maymun iştahlı yüreği
Salma korkaklığa

Tut cek gömleğinden

Kopar sana yakışan ne varsa
sömürdün sanma
Sana saklanmışlarla
Bilirsin
Kadın ayrılıktır
Aşk yalnızlık
Öpüşmek ateş

Cantasın da sesi

Arasan
Sesim nasıl cıkar bilmem
Devrilirim ayakların dibine
Debelenirim
Dersin ki; ağrı yıkılmış
Dinamiti sevdiceğim
Hayal satan bir geceyim

Alnına bastır gazlı bezleri

Sevmen kaç yıl alır
Her ayrılık nerde saklanır
Kim sayar
Kim hesap tutar
Kim kaçar
Kim anlar

Sen suçsuzsun

Sana bırakmazlar
Davulları dengini ararken
Sesini göğe atar
Tutanı boğar
Tutamayan yanar

Sen hiç sevdin mi
Benim ki gizliden
Söyleme sevmediysen

Bak bulmaca değil bu

Hayatı kapadım akşama
Takıldım dudağındaki ayrılığa

Benim haberim yok
Ritim sanırım mesai bitimlerini
Senide tüketirler benim gibi

Kaçsam müsaden var mı

Bir ara gözlerimizi
gözlerimize değdirip
Ustaları analım
Nasıl baktıklarını kuralım
Utanıyorlarsa
Bunu anlayalım
Korkmuşlar demek
Utandırmayalım

Bebek yüzüne baktım ezberledim
En cok son satırı beğendim
Kirpiklerine ilmiklediğin
Gülümsüyordun
Güller diziyordun
Yakışıyor sana kendini begenmek
Bana da sevmek

Hadi...gül..bahar...yaz...duy...anla
Haylazım benim..Kadın gibi adın

Ne diyeceğimi bilemediğimden
Karaladım satırları
Ne diyeceğim
Öğret okul görmemiş aklıma
Durula
Kavuşmaya
Yazılan kısa mektuplara..sığamadı Zaman..adımı an..can..can

Karıştım saklanmaya
Noktalar veda gibidir bana...

17 Nisan 2004 ' içimin kitabı '