Kışa Bulanan Şehir Şiiri - Enes Katafora

Kara gözlü, sarışın
hüznünü tutamayan
durdukyere gözlerini toprağa salan
kısa saçlı utangaç bir kız

her geçen gün yanağında benekler çoğalıyor
habire ağlamaktan gözleri kan çanağı
sabahları ıslığıyla tarıyor saçlarını
geceleri günahkar kollara uzanıyor

hüznünü tutamayan sarışın bir kız
yaralı bir ceylan gibi ağır aksak yürüyor
yapayalnız sokaklarda yalnız bir kız
gözyaşıyla pastutmuş yolları süpürüyor

kimseler okşamıyor
kimseler sevmiyor onu
hırçınlığı depreşiyor sonra
sonra ağaçları hırpalıyor, çiçekleri yoluyor
birtürlü dinmek bilmiyor öfkesi
nefesiyle bir kuşu yuvasından ediyor

hüznünü tutamayan hırçın bir kız
onu bu şehirde hiçkimse istemiyor
ayrılık vakti yakın
kimseler sevmedi onu içi yanıyor

soğuk bir hançeri sıyırıyor kınından
gözlerini yumuyor, kesiyor bileğini
koca şehir bembeyaz kanına bulanıyor

adı hazan, hüznünü tutamayan, ölü bir kız
bir şiirin mısrasında diriltilmek üzere
şairlerin yüreğiyle mumyalanıyor.

adı hazan hüznünü tutamıyor