KIŞ ŞİİRLERİ

Her gül layık olsun diye efsunlu ellerin
Böyle ak,böyle narin,böyle çift yaratılmış
Gördüm ki,ne varsa dünyada bahardan serin
Bir senin ellerinde yaz ve kış ılık kalmış.


* * *
..

Kenar dantel kırığı, eskilerden bir resim,
Arkaya not düşülmüş, bu tanıdık bir isim,
Geçmişini kaybetmiş geleceği muamma,
Kış sıcağı tebessüm ve sadece bir cisim...
..

Uzun kış geceleri gibi gözlerin
Çilelerle demlenen gecemin şafağında
Uzanıversem tutacakmışım gibi ellerin
Kocaman mavi bir göğün ortasında
Baktıkça tükenecek ve ansızın kapanacak kapılar
Uzun kış geceleri gibi gözlerin
Bitip tükenmeyen özlemin ovasında
..

Bahar bir servinin serin gölgesidir
Geliver yeşile dönsün sarı
Kış yer yüzünün sensiz bölgesidir
Gel ve getir beklediğim baharı
..

-kış güneşim-

Sen aldatmazsın haşa,bir emirle doğarsın!
Aldatmayı senden mi öğrendi
düştüğün yüzler...
Açacağız diye sevindi tomurcuklar
Zamansız doğan sen mi?
..

Kış gününde kar’a düştüm
Yaz gününde nar’a düştüm
Sevdim, sevmedi beni oy
Bir hayırsız yâr’a düştüm
..

Sürgünüm acılara
Ebedi yalnızlığa
Kış rengi baharlara
Sürgünüm.
..

Uzun kış geceleri, ararız nazlı yâr-ı
Visale erenlerin, bu geceler Nehar’ı

Âşıklar için gıda ve yahut hayat suyu
Şeker saçan bir dudak, can katan cennet nar’ı

Ortalık gayet soğuk, her yer ıssız bir kuyu
..

Dost dediğin sıcaklarda buz gibi
Dost dediğin kış ayında yaz gibi
Dost dediğin çekilecek naz gibi
Değil ise neye yarar dostlarım
..

Beyazın üstünden silerim beyazı,
Çekerim umursamam kış günü ayazı,
Zorum alın yazıma.
Yeter ki sen çekme acı...
..

Bu kış
Gözlerinde dondum
Üşüdüm üşüyeceğim
Hayalin bile yetmeyecek çözmeye beni
İçine düştüğüm fırtınalar
Uğuldayacak beynimde
Yokluğunda beslenecek her yanım
..

Soğuk bir kış gecesiydi.
Apar topar geldiler,
Demir kapılar bam güm çarparken
Gecenin sessizliği yırtılıyordu
Ve kan emiciler,
Tanrılarına sanki kurban arıyorlardı.

..

/HAYAT/

Çatlak bir çift el gibi
Çamur,kar-kış görmüş
Bir çift el
Kimi zaman tutulmadık bir dal
Kimi zaman umulmadık bir gerçek
..

Açmadan toprağa düşmüş yatanlar
Nurani çehreler, aydınlatanlar
Her bahar yıkanır bedeni dağın
Yitik düşlerimi canlı tutanlar
Oy Sarıkamış!
Oy Sarıkamış!
Yüreğimde bitip tükenmeyen kış
..

ne yaz ne de kış
umut mevsimindeyiz hayatın
içimizde küfür yüzümüz alkış
..

Gercek yasananlari anlatiyor

Eskilerden gençlerin kış oyunun dan bir hikaye anlatıyım
Gözel anılardan beş arkadaş bir gurup olurlar aralarında birinin
Elini yüzünü siyah boyayla boyarlar köse kılığına girerdi
Sırası gelince oyununu oynar birinede kız elbisesi giydirirler
Diyer iki kişiyide deve kılığında oynar üzerlerine bez örtülürdü
..

Kış çıkarken bahar arkasındanda yaz gelir diye sevinmiştik
Yazın böyle kısa olacağını düşünmemiştik
Eylülün girişi ile sonbahara ayak bastık
Ölüme mahkûm gibi çevreye hüzünle baktık
Her mevsimin ayrı güzelliği var diye kendimizi aldattık
Sanki bir yolcu uğurlar gibi yazın ardından baktık
Rüzgârın arasına birçok jilet taktık
..

Yaz gecelerinde Akdeniz’in, insanın tenini okşar gibi estirdiği bir rüzgar gibidir sevmek. Senden çok uzakta da olsa sevdiğinin ellerini hissedersin rüzgarın okşadığı yüzünde. Bir iskeleden şehrin ışıklarını seyredersin. Kumsaldan taş toplarsın ve her birini ayrı bir dilekle atarsın denize. Kışın yerini kuru ayaza, zemheri yellerine bırakır Akdeniz’in rüzgarları. Yüzünü kırbaçlar gibi gelir, kör bir bıçak kesmiş gibi yüzünü acı verir. Aynıdır aslında her iki rüzgar da. Tek farkı güneşini kaybetmiştir kış ayında. Hissettirdiği acı soğuk kendi acısındandır kim bilir? Ama şu bir gerçektir, kışla birlikte güneşini yitirmiştir.

Biliyor musun tanımazken bile seni, hep seni dileyerek atmışım kumsaldan tek tek topladığım taşlarımı. Ellerini hissetmiştim yüzümde. Ben, seni tanıdığım ilk gün anlamıştım onun sen olduğunu. Sen ise yüreğime yerleştikten sonra anladın onun ben olmadığımı. Doğmadı o günden sonra güneş dünyama. Ve ben seni yitirdiğimi anladım. Güneşimi yitirdiğimi...
..

Beş kasımda yaktım sobayı
“Nasıl geçer bu kış” diye çektim tasayı
Kim icat etmiş, söylen bu yasayı
Verdiği kömürün, alır yarısın kaymakam
..

Yüzün gülüyor koca çınarım
Nasıl da gençleştin bahar gelince,
Boşuna gücendik ona yanarım
Yaz da bir kış da bir insan sevince.
..