"acının başkenti...Paul Eluard"
zaman geçiyor işte
bir kış akşamını arar gibi eskilerden
içimizde fener alayları ve marşlar
sevgilim
o gün geldiğinde hani
beni dağlara gömmelisin
bir çiçeğin gölgesine
mavisine denizlerin
bir köy evinde
kar yolları kapadığında
sessiz harflerle bak yüzüme
koluma gir
sonsuz bir duayla uyuyayım seni
rüzgarla ve denizle
belki bitti sabahına uyandığımız saatler
avluda çocuk sesleri bitti
elleri toprak kokan o insanlar
rengarenk kilimleri masalların
esmerliği de bitti yüreklerimizin
bomboş trenler geçiyor şimdi istasyonları
yüreğine sığdıracaksın bir evi
uzak şehirlerde içini ısıtacak
turnalarla geçecek mevsimler kapılarından
duyacaksın odaların fısıldayan sesini
avludaki taşı okşayacaksın
bahçede çoğalan ırmağı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!