Dünden eklemli suskunluklar,
kül ve kar yakışıyor bu kentin kaldırımlarına...
Camların buğusunda alın çizgileri yüreğimin,
bir de duman kokusu...
Avuçlarımı üşüyen ellerine al
teri ile yuğ kuraklığını,
Kış... Çünkü.Güncesinde astım,
Ve eller kalkmaz bu mevsimde ayyuka bilirsin!
Boy vermez saksılar...
Dalgınlığımı çıplaklığıma atfet,
affet...
Beni hiç bir şeysiz hiç kimse gör,
hayra yorulmaz bilirim,
kutsallarıma sığınır,direncimi sınarım...
Kar yağar...
Ve dokunulur değil saçların,
durmadan uzayan,
Ehli fırtınaların.
Kül ve kar yakışıyor bu kentin kaldırımlarına,
buz eriği duvarları ıslatınca,
Yüzünün sol tarafında kızıl bir deniz.
Ve
Göçtür...
Yastır...
..............zaman bir hüzne çatmıştır;
ki dokunsan yıkılır...
Kayıt Tarihi : 1.12.2006 18:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!