ıslanmış,üşümüş
kış bahçesinde güneşe sesleniyor
ama
sesi ancak
kazdığı tünellerin
tavanı kadar yüksek.
oysa
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Bazen bir köstebek kadar emek veremiyoruz kendimize...Emekten kaçıyoruz..ben bu pencereden baktım üstad Mine hanımın dizelerine..Birkez daha hatırladım eksik(insan)yanımı..
tebrikler yüreğinize ve kaleminize...
nefis bir anlatım...
nefis bir tema...
saygılarımla kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta