Kış Şiiri - Ensar Cevval

Kış, hiç sevmedi zayıflığı
çocukluğumdan bilirim,
sokak başlarında gecenin himayesinde
arsız pusular kurardı tüm sevimliliğiyle
gah mis gibi kestane kokusu
gah fırın duvarlarından sızan ekmek buğusu

Durgun ve yorgun saatlerinde
beyaz gelinlikten beyaz kar taneleri
en aldatıcı, en riyakar
ve en masum yüzüydü, bilirim.

Gecenin homurtusu yoklarken pencereleri
nefeslerle ısıtılırdı veremli kerpiç odalar
rüzgar, bacalarda birer harami
inceden inceye titretirdi yürekleri.

Kurt ulumalarından korkan kayalıklar
himaye ettiği zayıfları atardı sinesinden
altın vuruşa hazır beyazlıkta dağlarda
en şanslısı Tavşandı beyaz renginden
kurt, koyunu hayal ederken, insan sur
koyun, otlakları anarken, kurt korkudur.

Çamlıca-İstanbul 2001 kışı