Kırşehir Şiiri - İbrahim Düğer

Tarihde her dönem çok çekmiş çile,
Ne insanlar geldi geçti kim bile,
Dili olsa dise tarihi kale,
Kaç devrin burada battığı diyar..

Horasandan yola çıkan erenler,
Bu kutsal vatana öncü girenler,
Tarihe iz bırakıp damga vuranlar,
İlk adımlarını attığı diyar.

Nice evliyanın konup göçtüğü,
Selçuklunun gök bilimi açtığı,
Cacabey den roketlerin uçtuğu,
Cehalet devrinin bittiği diyar.

Kırşehir bir medeniyet beşiği,
İlim irfan kapısının eşiği,
Alperenler yaktı bilim ışığı,
Elinde meşaley tuttuğu diyar.

Güneş gibi doğdu Türkmen iline,
Kağıt ile kalem aldı eline,
Aşık paşa sahip çıktı diline,
O eski sayfaları yırttığı diyar.

Farsça hayranı iken o günkü aydın,
Türk dillini sen aleme yaydın,
Garipname ile noktayı koydun,
Türkçenin özünü tattığı diyar.

Omzunda heybe dolaşıp gezen,
Alıç toplayarak nameler yazan,
Tapduğun dergahına odunlar dizen,
Yunus’un bağrında yattığı diyar.

Esnafın piri Ahi Evranlar,
Ahiliği Kırşehir’de kuranlar,
Kalfaya ustaya belge verenler,
Şet kuşatıp helva tattığı diyar.

Kırşehir’den çıkıp Söğüt’e varan,
Manevi güçleri orada deren,
Osman Beye öğüt nasihat veren,
Şeyh Edebali’nin gittiği diyar.

İbrahim’im derki Türkmen bucağı,
Alperenlere de açmış kucağı,
Bektaşi dergahı Ahi ocağı,
Kardeşlik çatısı çattığı diyar.