KIRMIZIYA BOYADIM BÜTÜN HAYALLERİMİ
Bir aynanın karşısında kaldım yine,
adını unuttuğum bir sabahın ucunda.
Saçlarımı taradım,
her telinde bir hatıran düğümlüydü.
Sesin gelmedi,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




O kadın rujuyla boyamış. Ben Eylül başında kına ile ellerimi kınalamıştım. Ağlarken kınalarım da soldu, Eylül bitti, Ekim bitti, eser mikrarda kına var. Ben kınadan başka süs bilmiyorum. O beğenmez belki ama, belki kokusunu da sevmiyordur. Ona gösteremeden onun yolunu, izini kaybettim. Ona çok seslendim. Karar vermiş belki de. Ben yine gitmemiştir. Beni bırakıp da gitmez o, diyorum.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta