Kırk dökük Şiiri - Derya Avşar

Kalk gönül, topla içindeki
kırık dökük ne varsa
topla, bavulla koy
uzaklaş hızlı adımlarla
durma koş
uzun uzun adımlar at
peşinde hiç iz bırakma
izin verme kimseye
seni kırıp dökmesinler
bir daha
gerekirse taş kesil yerinde
kanma, inanma, yanma
Ait olduğun yere git
yalnızlığına sığın
sonra da
içindeki çocuğa sarıl
Düşlerine ait dünyada kal
Mecnun Leyla'sına
Ferhat Şirin'ine kavuşmadı
aşkı masallarda kaldı
biz uyandırıldık/masal bitti...

Derya Avşar