Kırk 4 Şiiri - Bestami Tatar

ağzından çıkanı kulağım duysun

yaklaş biraz daha hava girmesin

yazın kesmedi beni

biraz da sesinle içim ısınsın

yine de gitmek istersen

şu ağrıyan belimi büker

yoluna köprü olurum

otuz altı numara ayaklarınla

çiğneyip geç beni

yoruldum,

anla beni

daha ben yol yürüyemem

kes cezamı gideyim

boş yere ömrümü sürme benim

hiç boşuna çeneni yorma

onun değerli vaktinden

çalamazsın

hiç kendini bir şey sanmaya da kalkma

iki kere iki dört eder

sen en fazla eşek çarpmışa dönersin

hadi şimdi yazdıklarının arkasında dur

tabi bir de başarabilirsen

zavallı yaprağını ağaçtan koru

koca ormanda yaşayan küçücük bir karıncayım

ne tuhaftır ki

gider karıncayı bile incitmeyen

bir yaprağı ezerim.

yaprak ağaçtan düştü

ağacı kim salladı bilmiyorum

ben sadece

küçük bir karıncayım

ezilmeden gidiyorum

bazen bir şeyler olmak istersin

çalışırsın çabalarsın

belli bir yere gelirsin

ama ondan hep uzaktasındır.

istemedim mevki makam

ben onun en sevdiği çikolata olmak istedim

bana aşkım çok tatlısın sen demesi için

insanlıktan çıkabilirdim.