coğrafyalarımı satıyorum bir aşka.kendimi bilmeden sana veriyorum.içine camdan kolyeler yaptım kırıyorum biriktirdiğim acılarımı.senden öncede aynımıydı bu dunya yoksa biz değiştirdik mi acılarımızla yapma yalandan olusan dunyayı.elimizde ne kaldı aşktan başka.deniz fenerleri hala aynımıydı.yeni tanısmıstık seninle içimizde alınçtan kocaman kolyeler saklıydı cocuksu gulmelerimiz iki yabancının birbirini tanımasıydı.sen kocaman ısıklı bir kente gidiyorsun.gocmen kuslarım yine basımda ususuyor.ask kısıyı yatakta yalnız bırakabiliyor.kutsal gucleri olan eski yunan tanrıları aldanmıslar sana.askın tanrısı aslında yalnızlıgıdır insanın.bir kadına yani sana tutunmak ibadet sayılmıs askın kutsallıgında.kalemi kırdım kutsa beni aşkla istediğin tanrıyı kandır.cografyalarımız ayrı seninle aynı kente oysa kayboluyoruz...ne tuhaf değil mi yasamak sevmek sevişmek.vefasız mı kaldık sevdaya...kalemlerimizi kaç kere kırdık ask ugruna kaç kere sevdik eskide kalan hatalarımızı onlarla kaç sefer seviştik bir odada.yalnızlıgı ne zaman koynumuza soktuk.şimdi kim kırdı kalemi yalnızlıgın yalnızlıgım yalnızlıkları...aska dair kim yazdı.ne tanrıymıs bunlar kac sefer aldattılar bizi.sen ne zaman tanrı rolune girdin beni aşka aforoz ettin.şimdi soyle bana asş kaç kere guler insana.kaç kere beni sen yapar.kaç kere ben tanrı olurum eski tanrılar korkar.soyle bana sen mi kırdın bu kalemi yoksa bu dunyadan senmi sorumlusun? şimdi sana seni yazıyorum putlasmıs tanrıları bahane ederek seni unutmaya calısıyorum deniz fenerlerinin altında.aşka dair ne yazdım biliyormusun deniz fenerlerini...yazarken kalemim kırıldı sen cıkıp geldin içim eridi dunyadaki butun deniz fenerleri o an tekrar yandı...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta