Bu akşam gözlerimde
babası vitrinde unutulmuş çocukların
fazla büyümüş gülümsemesi var.
İçimde hâlâ,
abla-abla diye gezen o küçük kız;
oyuncak bir ev yapmış kalbimin kırıklarından.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta