Kırdılar Kalemimi Şiiri - Güven Tekin

Yalanlar, dolanlar, içindeki dünyada.
Yosun tutmuş, aşklarda, sevgilerde.
Gelsen ne olur,gelmesen ne olur.
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.

Bir çay içimlik, uğra bana.
Sesime ses, yüreğime derman ol.
Susma haykır, sevginide, aşkınıda.
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.

Ben safım, her şekilde kandırırsında.
Vicdanını, sustura bilecekmisin?
Yaptıkların, yanına karmı kalacak sandın?
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.

İlahi adalet var, korkmazmısın.
Vicdanının sesini, dinlemezmisin?
Boynuma doladığın ip, ayaklarına dolansın.
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.

Hesap günü, elbet gelecek.
Gözlerin kör, dilin lal olacak.
Bana yaptıkların, önüne çıkacak.
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.

Geceler zindan, gündüzüm karanlık.
Aşklar yalanmış, içilen çaylar zehir.
Yüreğime hançer saplarsın durmadan.
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.

İnandım herkese, masumca, safca.
Kendim gibi bildim, kanımca insanca.
Yarama acılar, eklemediniz mi?
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.

Hakim bey, dinle beni son kez.
Kırmadan kalemimi, kesme sesimi.
Söyle bunca keder, acı diner mi?
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.

Dinlemedi kimse, derdimi, kederimi.
Acılarım sardı, dört bir yanımı.
Gidiyorum yalan dünyadan, ağır ağır.
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.

Uzun zaman sonra rüyamda,
Gördüm rahmetli annemi.
"Kalk gel oğul, dünya sana göre değil''dedi.
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.

Destanlar yazsam nafile artık.
Dinleyen yok, kıymet bilen yok.
Gidiyorum bu sahte, yalan dünyadan.
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.

Son satırlarım, kanayan gözyaşlarım.
Hakim bey verdi hükmü,
Kırdı kalemimi, kesti sesimi.
Dar ağacında sallanan, boş elbise gibi.
Sesimi kestiler, kırdılar kalemimi.