Kırda Bir Çiçek Şiiri - Nisari Özdoğan

Bir taş kovuğundan güneşten yana,
Uzatmış başını, kırda bir çiçek.
Rüzgarın nağmesi, dönmüş figana,
Gizlidir halleri, sırda bir çiçek.

Bahtı açılmamış dumandan pustan.
Çevresi harabat, ne bağ ne bostan.
Kim ayırmış bilmem yarandan dosttan.
Ne arar yalınız burda bir çiçek.

Okşadım yaprağı dikenmiş gibi.
Sunduğu mis koku tükenmiş gibi.
Suçlandım ora ben ekenmiş gibi.
Sandım ömrü bitmiş, hurda bir çiçek.

Can boğaz hılkına gelmiş çekilmiş.
Kesilmiş dermanı, beli bükülmüş.
Yaprağı kurumuş, yere dökülmüş.
Derdini söylemez, zarda bir çiçek.

Ümitsiz olsa da dildarı bekler.
Yanında yörede gülzarı bekler.
Yarandan gelecek bir arı bekler.
Bencileyin kalmış, darda bir çiçek.

Nisari Özdoğan