Kıpır kıpır sonbahar

Bir sonbahardım geldim geçtim
Buluttan yağmurdum, dökülen
Değil; taş yağıyordu sanki üzerimden
Ciğerimden sökülürken cümlelerim
Boğazımda takıldı cılız sözlerim
Azaldıkça güneşim tükendi neşem
Sararıp kızardı yüzüm yaprak yaprak
Bir rüzgar oldum estim, gezdim dal dal
Kırılmışım sanmıştım, oysa dağılmışım
Dağılansa kızıl saçlarımmış rüzgardan
Sararıp düşüverdiğimde yollara
Dermanımdı uzayıp giden yollar
Bir kaç saniyeden daha uzundu
Ayların ağırlığını o anda hissettiğim
Öyle uzun kalamazdım; kıştı önüm
Ne çok düşlediğimi, ömrümü düşündüm
Kendimi kollarımdan yukarı çektim
Koştum ardıma bakmadan kaçtım
Göğün kızıllığındaki bir ormandan
Kendimden başka kimse olmadığım
Bir kuşun hafifliğine ulaştığım
Yerden çok uzakta bir griliğe vardım
Bir buluta sarıldım yağdım doya doya
Uyandığımda vakit hala çok gençti
Yanıldığımı; kolay olmadı anladığım,
Sonbaharmış gelip geçen ömrümden
Bense baharmışım dönüp dönüp gelen…

Yılmaz BEKTAŞ