Kinim kendime Şiiri - Tolga Sönmez

Canımı yokıyorsun,
Ellerindeki hançerin kan oluğundan süzüldüm.
Tek bir damla kalmayıncaya kadar döküldüm avuçlarından.
Karışık renkte dingin bir orman,
Adımlıyorum bulutlardan.
Seneler önce duyduğum hikaye canlanıyor doğudan.
Zalimler tezgahında tutsak düşmüş her beden,
Sevginin ağıtlarıyla yağmalanmış topraklar şimdi.
Çorak,buruk,kırık biraz
Farkındamısın artık ayıplamıyor insan
Kendisi kadar leşi seveni,
Alıcı kuşların gagalarından akıyor geceye,
Çerçevesi kırık resimler gibi eski ve yenik,
Ucu yanmış mektuplar gibi hasret dolu.
Boz duman vatanlar yanıyor,
Kış uykusunda yürekler.
Soluğu donuk,adı hatırlanmıyor bile.
Canımı en çok sen yakıyorsun,
Ellerindeki hançerin kan oluğundan süzüldüm.
Ağla gözlerim gör artık karanlığın ardındakileri.