Adım adım şiir Şiiri - Tolga Sönmez

Adımlarım yumuşacık bulutları, denizleri, abu hayat toprakları.
Ellerindeki ter
Gözlerindeki ışıltı için adımlarım.
Sorgularım elbet
Yaratmak kadar emsalsiz bir olguyu anlamak için.
Önünden akan dereye bakıyordu yazlık evin güney penceresi,
İnsanları güleç bir Anadolu uyanan.

Kaçarak kurtulmak imkânsız eksik eteğinden aşkın.
Adımlarım elbette
Yeter ki kaşların hilal motifli bir oya gibi dursun yüzünde.

Kar yağmıştı çamların üzerine
Bizim oraları diye söze başladı köyüne uzak yaşlı adam.
Kahrından ölmüştü karısı
O sene hasat zamanı kış zor geçecek diye içlenirken.

Ne aşkı ne sevgiyi aramamışlardı
Ve hiç tatmadan sevişmek denilen şeyin hazzını
Adımlarım aşkın sevginin yolları tozlu bile olsa
Gerçek olsun yeter
Tastamam var olsun tüm yaratılmışlığıyla.

Kahramanlık türküleri yazarım
Bir çırpıda destansı türküler
Anadolu’nun karınca çalışkanlığında köylüleri, ellerinde mavzer.
Gönüllerinde sevda yüklü köylüler.
Kurumsallaştıkça tarlalar hormonlu meyveler
Hormonlu tatsız tuzsuz bir ilerlemeye durdu

Ben tarihe ihanet etmeden
Sofrasına alın teri akıtan delikanlıların tükendiği zaman
Adımlarım ağırlaşıp takat damarlarımın tıkandığı yerde
Yığılıp düşmeden önce
Adımlarım elbet.

Adımlardım kesin adımlardım,
Çanakkale geçilmez diyen bir yol arkadaşım olsaydı eğer
Emperyalizmin mezalimine son vermeye giden yolu.

Gülün kokusuna değmeden burunlar,
Ya da dokunmadan sıcak bir yar tenine.
Kişiselleşmesine seyirci oldukça insanlık
Her yeni aydınlığa aralanmış kapılar,
Kapanırken bir biri ardı sıra karanlık ellerce,
Tek bir umut kalmayıncaya kadar
Ve tekbir bebek gülümseyişi
Savaş da sürecek elbet
Adımlamakta.