Kin Adavet Ve Dostluk

KİN ADEVET VE DOSTLUK
Sevgi ile muhabbet bize hak tan hediye,
Edilmiş iken bunca kin ve adavet niye.

Neyi paylaşamıyor, neyi çekemiyoruz,
Bir araya gelerek muhabbet edemiyoruz.

Hem hikmet nazarında adavet bir zulümdür,
Kalbi kin, nefret dolu insanoğlu zalimdir.

Bilelim ki varılmaz düşmanlıkla bir yere,
Niçin tenkit ederek seviniriz boş yere.

İlla da yereceksen kalbindeki kini yer,
Bakıp göreceksin ki kalmamış kinden eser.

Bir gemide bulunsa bir masum dokuz cani,
O gemiyi batırmak değildir akıl kârı.

Eğer hala diyorsan ruhumda adavet var,
Bil ki müstahak sana zalimi yakacak nar.

Hasetçinin hasedi kendi nefsini yıkar,
Ateşe layık olur, kendi başını yakar.

Şayet kin ve adavet olura haktan yana,
O zaman zarar vermez kardeşliğe imana.

Bir insan sevecekse Allah için sevmeli,
Buğuz lazım gelirse hak için buğuz etmeli

Bir mümine kin ve nefret beslemez,
Müslüman kardeşini arkadan çekiştirmez.

İnsan her şeyden önce kalbini yoklamalı,
Günahının yükünden dolayı ağlamalı.

Çünkü cenabı Mevla ağlayan gözü sever,
Gözyaşı hürmetine kuluna verir değer.

Gözyaşı söndürerek cehennem ateşini,
Bedenlere yansıtır saadet güneşini.

Saadet güneşi de kimin üstünde doğar,
Onu cenabı hakkın rahmetiyle boğar.

Yüce hakkın rahmeti kimin üstüne iner,
O kul halis imanla kutlu gemiye biner.

O gemi ki kulları yaklaştırır Allaha,
Müçtehit'i bindirin o da ersin felafa

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi