Kin Şiiri - Ahmet Çelikkollu

Kan kırmızısı bürümüş gözlerimi, adım karalanmış
Günahlarımı konuşurken insanlar, sevaplarım unutulmuş
Yağmurlar yağmış krallığıma, herkes susmuş, güneş batmış
Sevgiyle kozasına giren tırtıl, nefretle kelebek olmuş

Ellerim uyuşuyor, kalbim zar zor atmaya çalışıyor
Kinimi içimde, 40 kat zincirlenmiş bir kafeste saklıyorum
Beni tanımıyor kimse, ama herkes hakkımda konuşuyor
Boynuzlarım çıkmış, herkes bahsediyor ama ben görmüyorum

Nefret bulaşıcı bir hastalık gibidir, hızla yayılan
Birinin sana öğretmesi lazım tırtılın kelebek oluşunu
İçimde bir şeytan var artık, susmadan saatlerce konuşan
Görmek istiyorum susmasını, onun hızla bedenimden kayboluşunu

Ölüme yakından bak sende benim gibi, gör aynadaki yansımanın sahteliğini
Anlarsın belki o zaman yaptıklarımı, anlarsın belki o zaman durumumu
Sana yavaş yavaş yürüyen ölüm meleği, elindeki tırpandan almış zarafetini
O zaman anlarsın belki sebebini, o zaman anlarsın belki neden canavar olduğumu