Katil Şiiri - Ahmet Çelikkollu

Bir cam gibi senin uğruna parçalanmış yüreğim
Yürüyemiyorum, kendimi sevemiyorum, uyuşmuş ellerim
Hep bir hata var, artık gümüşlüğümde süs olarak durmuyor kadehlerim
Unutursun dedikten sonra, umursamamaya çalışırken karalandı düşlerim

Ama ben seni aklımdan kovalarım, ben kendimi toplarlarım
Ben, yüz tekme yer düşer, üstümü çırpar yine ayağa kalkarım
Ben, sonunun sensizliğe çıktığını bilsem bile yine koşarım
Ben, her şeyi gözden çıkartır yine de hayallerimi satmam, yakalarım

Peki sen, sen yaptıklarından sonra, çaldıklarından sonra gülebilir misin?
Sen, bir kelebeğin kanatlarını kırdırktan sonra tamir edebilir misin?
Sen, her gün birisini içten içe öldürdüğün için rahat uyuyabilir misin?
Sen, hayal kuramamak, ağlayamamak, sinirlenmek ve kıskanmak nedir bilir misin?

Bir kelebeğin ömrü kadar az benimde yaşama sevincim, bitiyorum
Her gün biraz daha bulanıklaşıyor gözlerim, biraz daha kayboluyorum
Odamın loş ışıkları altında nefretini besliyor biraz daha güçleniyorum
Işıkları sönmüş birhane gibiyim gelenler gitmiş, para gibi harcanmıyorum

Eğer ben bunları yazmasam açtığın boşluğu, oluşturduğun karanlığı dolduramam
Üzül artık bak ben toplanıyorum, gülüyorum, eğleniyorum, kendimi tekrar bırakamam
Tekrar gelme, hem ben artık sana doktorun verdiği palavra ilaçlar gibi bağlanamam
Ben sende bulduğum dertleri atıyorum, kanatlarımı iyileştiriyorum, senin haline çare bulamam

Bak, kabullenmediğin, ihanet ettiğin insanın umrumda değilsin artık, nasılmış
Bir savaş gibisin, ihanetlerle, suçlarla, düzenbazlık ve hileyle kazanılmış
Kendimi heba edemezdim, kendime ihanet ettim, nefretimle yürüdüm çünkü duygularım harcanmış
Dün gece üstüme gelen kaygılarla savaştım, hepsi birer birer kaçmış

Artık katil benim, artık zevk alıyorum, o kadar bekledikten sonra acının tadına alıştım.