kimseyi aldatmasın sessizliğim,
ve...
kalabalığın ardındaki
sensiz kimsesizliğim...
bitecek bir gün elbet,
hasretine prangalı
uzun kara esaret.
o vakit
hece hece büyüteceğim varlığımı,
lanet yokluğuna..
ve nihayet
haykırdığım loş odalarda
birden gölgeni göreceğim
ve ardıma bakmadan
acı gerçeğime küfredip
derin sessizliğime
geri döneceğim..
Kayıt Tarihi : 18.7.2020 01:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!