Karanlık bir sabaha uyandığımda anladim kimsesizliğimi
yalnızlıklarla sarili kollarım boştu
Kimsesizliğim çökmüştü üstüme,
İçimde esen fırtınalara inat avaz avaz susuyordum
Önce kanayan yaralarımı kendim sarmayı öğrendim
Sonra acılarla yoğrulmuş ruhumu avutmayi
Her geçen gün daha da sertleşti yüreğim
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta