Karanlık bir sabaha uyandığımda anladim kimsesizliğimi
yalnızlıklarla sarili kollarım boştu
Kimsesizliğim çökmüştü üstüme,
İçimde esen fırtınalara inat avaz avaz susuyordum
Önce kanayan yaralarımı kendim sarmayı öğrendim
Sonra acılarla yoğrulmuş ruhumu avutmayi
Her geçen gün daha da sertleşti yüreğim
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta