Kimsesizliğim Şiiri - Mehmet Emin Tektaş

Önümde eskimeyen bir manzara,
Al yazmalı, buruk gülen parşömen.
Sol tarafta kopar şimdi yaygara,
Sevgi on kat daha bilge sihirden.

Aşkın fentliği ayrılığa cüce,
Karun'dan zengin özlem denen zulüm;
Ayağına serilmiş tüm abece,
Senden bir emir bekler, bir tebessüm.

Köşe bucak sahipsiz, ben sahipsiz,
Sarmış dört yanımı isyan ve keder...
Bu nasıl acıdır ki böyle dilsiz,
Kimsesizlik boynumda duran neşter.

Terk-i diyar yıllar artmıyor yaşım;
Kalbimde garip bir çözülmez denklem,
Vakit tamam lakin ağrıyor başım;
Gel artık, dinsin vücutta ki matem.