Ömürhane Şiiri - Mehmet Emin Tektaş

Kadınım...
Bu gün takvimden bir yaprak daha intihar etti,
Bir çizik daha attım ömür hapishanesindeki duvara
Bu gün o çok sevdiğim ak sakallı amca da beraat etti
Artık yalnızlık ile oturuyorum avluda.

Ürkütmüyor korkular beni;
Memleketimden de habersiz kulaklarım.
Arada gözlerim doluyor sadece senli benli;
Rüyalarımın toprağına düşecekmiş gibi
Birazdan görüşüme gelecekmişsin gibi.

Ekmek çalan çocukla aynı suçum,
Hem yargılayıp
Hem de hasret çektiğimi önüme koyuyorlar.
Oysa özgür bir martı olmak vardı gökyüzünde;
Ellerinden çıkan sıcak simitten yerken
Boğulmak vardı denizlerinde
Yeryüzüne asi olmak vardı,
Çırpınışlarla ölmek vardı dizlerinde;
Ama şimdi kim bilir nerde
Nasıl
Hangi mezarda çiçekler sererim gözlerine.

Kadınım...
Bu gün bir böcek
Örümceğe aşkından kendini astı ağda.