Yalnızlık 2 Şiiri - İsmet Murat

YAlNIZLIK 2

Ne eşim var, ne dostum, yanlızım gurbet elde,
Köşe bucak koymadım, dolaştım belde belde.
Yaratan kaderimi, böyle yazmış ezelde,
Zerre takat kalmadı, ne ayakta, ne belde.

Yıllardır yürüyorum dur durak nedir bilmem,
Ne hoş geldin diyen var ,ne de git güle güle.
Yüreğimde bir hüzün,ağlarım zerre gülmem.
Bakarak bostanımda kuruyan en son Gül'e.

Eşim dostum yok benim kime haber vereyim,
Ne olur daha fazla üzerime varmayın.
Istırapla doluyum, patlamak üzereyim,
Koskoca bedenimin her yerinde var mayın.

Hem ruhen, hem bedenen, o kadar yorgunum ki,
Her günün batımında ben de kararıyorum.
Bağrımda ki alevi söndürmek için sanki,
Kaçkar'ın kuzeyine varıp kar arıyorum.

Kul Müçtehit getirir yalnızlığını dile,
Çünkü dört bir yanını ıstırap kuşatmıştı.
Taktiri böyle idi, yaratanın emriyle,
Gam yükünü getirip başına kuş atmıştı.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi