Kimsenin Ahı Kalmaz Şiiri - Celal Bahar

Görürsün;
Kimsenin ahı zerrece kalmaz kimsede...
Bu sebepten biz hayra yorarız şerri de,
Ne gelene git, ne de gidene kal deriz,
Gelen gelmeli, giden gitmelidir iyi biliriz...

Görürsün;
Takdir-i İlahi diye bir şey var, er ya da geç tecelli eder...
Yok, sandığın taşarken, sonsuz sandığın biter.
Bu sebepten ne yokluktan utanır, ne varlığa güveniriz,
Sadece yok olana sabreder, var olana şükrederiz.

Görürsün;
Kader diye bir şey var, her türlü gayretin üstünde...
Ölüyor dediğin yaşarken, hiç ummadığın toprağa düşer.
Soluyor sandığın gül açarken, başkası köklerini söker...
Biz ne solacağını söyleriz, ne de solmayacak deriz.
Sadece ümidimizi korur, her şeyin hayırlısını dileriz...

Görürsün;
Sevenin sevdası kış bitince bahara döner,
Yaktığın ateş gün gelir kendiliğinden söner,
Kimsenin hakkı zerrece kalmaz kimsede,
Bil ki; kırdığın yerden kıracaklar senide…

Görürsün;
Ne bir santim ileri, ne de bir santim geri,
Tam yaktığın yerden yakacaklar yüreğini,
Ne bir gram eksik, ne de bir gram fazla,
Tam acıttığın kadar acıtacaklar kalbini.
Ve sen ancak o zaman anlayacaksın,
Vaktiyle ne kadar çok zulmettiğini,
Aldığın ahların bedelini yeni yeni çektiğini...