Kimse Bilmeyecek Öldüğünü

büyük şehrin havasını biraz erteleyip te
ufaktan başladıysan kendinle dertleşmeye
ve vardıysan yaşadığın eski yere
hatırlarsın
Emine vardı
Ahmet vardı
Elif vardı yaşamında
komşu kızı Fatma kokardı genzin
kara üzüm tadındaydı çocukluğun
gördün değil mi
duygularını
varlığını
ve seni senden nasıl çaldıklarını

çökmeyeceksin
bir de yılmayacaksın canım
gücüne ortaksan yaşamın
sarılıp o güce
ırak kalıp ölüm ayıracından alabildiğince
olancasıyla
sonsuzluk sanıp yaşamı
yaşayacaksın
yani sözün kısası
çocukluğun kadar şu gününü
.
kimse bilmeyecek öldüğünü

27 temmuz 2008

27 temmuz 2008 Denizli