Bazen uyumak için beynini yiyen adam,
Bazen uykusuzluğu ısıtıp giyen adam!
Hayatın ortasında bile hayattan ayrı,
Binbir çiçek koklayıp,balsız kalan bir arı!
Ben,arayan gerçeği takma gözün ardından,
Yurdunun merkezinde uzak kalmış yurdundan!
Ezilmişim altında yıkılan sarayımın,
Işığında boğulmuşum güneşimin,ayımın!
Suçların işlendiği her mekanda ben varım
Hakikata sevdalı her yalanda ben varım...
Gülizardır zannedip dikenlere dalmışım,
Bir güruh ortasında yapayalnız kalmışım!
Böyle geldim,giderim; herşeye yabancıyım,
Anlamaz kimse beni,yolcusuz bir hancıyım! ..
Kayıt Tarihi : 24.12.2003 15:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!