Hafifçe nemlenirken,
Avuçlarım,
Kuru rüzgarın sıcağıyla;
Yıllar öncenin,
Yürek çarpıntıları,
Duygusallık değilse de,
Yoksunluk dolu,
Ezilmişlikleriyle ve olmazlarıyla,
Gençlikse gençlik,güçse güç.
Ahlarıyla vahlarıyla,
Yuvarlanan,
Yağmurla umut,
Sıcakla kahır olan
Günlerime dönüyorum..
Daha ileri gidip,
Yaşıyorum..
Olmak istiyormuyum
Şimdi de?
Soruyorum..
Elimdekilere bakıyorum..
Kimi değil de;
Nasıl seveceğimi,
Görebildiğim için,
Seviniyorum..
Özdener GüleryüzKayıt Tarihi : 16.5.2008 11:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir kazançlar süreci olsa gerek yaşam..parayla ölçülemeyen..Her canlının bir ayrı deneyimi, gerçeği var sanki, yolun bitimine doğru..Dokuduğu bir kumaş, o kumaşın içerdiği renk ve dokusal özellikler sözkonusu..Özellikle de insanın kumaşını dokurken kullandığı hammadde..İpek mi? Pamuk mu? ,Yün mü? ,Keten mi? Yoksa bunların dışında Sentetik bir madde mi? Sanırım iç dünyasının bir aynası olsa gerek..Hayatın bitiminde, dokuma tezgahından geriye doğru çekilip dokuduğuna bakmak,olsa olsa insan hayatının en önemli anı omalı..onu ağlatacak kadar hatta..Bir insan düşünün ''kimi değil,nasıl sevmesi gerektiğini''dokumuş..
Yuvarlanan,
Yağmurla umut,
Sıcakla kahır olan
Günlerime dönüyorum..
Daha ileri gidip,
Yaşıyorum..
Olmak istiyormuyum
Şimdi de?
Soruyorum.. ...ve cevapsız kalınan her an başka soruların altından kalkamıyor yürekler...tebrikler yaa.
Kimi değilde;
Nasıl seveceğimi,
Görebildiğim için,
Seviniyorum..
NASIL SEVECEĞİMİZİ ÖĞRENMEK ...
BU MÜMKÜN OLDUĞU AN YARIN DAHA GÜZEL OLACAK...
SEVGİLER...
TÜM YORUMLAR (2)