Kim Sessiz Şiiri - Erva Özbaba

Bir şiir yazmalıyız bulutların şahitliğinde;
Kalemler, kitaplar ve eşsiz göğe
Işımalar yansırken fani gönlüme
Güvercinler uça-gelir Alpler'den Yıldız'a

Geriye dönüyoruz çağlar boyu
Geçtiğimiz yollardan fütursuzca.
Matemli rüzgarlar sarıyor bizi
Sahranın kumlarını aratmadan.

Çıkmazlarla dolu dünyamız kararıyor
Ömrüm tükendi tükenecek.
Nefret dolu satırlar yerinden oynadı
Bir daha hüsrana erince gönlüm.

Yanında, yanı başında bir mutluluk
Daha öncesi olmamış ve saf
Kelamlara dökülmeden nükseder
-Her bir kar tanesine.

Pişmanlıkların ardı kesilmez
Ve Güneş yeniden doğar
Karlarla örtülmüş sineme
İçinden bir çığlık sesi duyulur-
-sessizliğimin, buğulu çığlığı...