Kim fani, kim baki, ...

Bir ağaç daha devrildi bizim mahallede,
Rüzgar aceleci, hırçınlaştı topraklar.
Karıncalar, böcekler tam tekmil hazır
Yer sahibinin emri, gizler yeni misafirini.

Geceler soğuk, sokakta ışıklar titrer.
İnsan yerine dolaşır kediler, köpekler.
Git gide azaldı bu muhitin misafirleri,
Az önce giden belki yetişir öndekine

Kime sorsan bizde ev sahibiydik der.
Misafir olduğunu aklına bile getirmez.
Sıra kendine gelince, der: ne kadar da er.
Kimsenin kalmıyor yanına kime ne ettiği.

Kim kimin ekmeğini yedi, kim aç kaldı
Kimin elbisesi ütülüydü, Kiminin ki paçalı
Kimin dayısı vardı, kimin kalındı ensesi.
Kim kime ne ikram etti, hesap kime kaldı.

Bir dönme dolaptı hayat döndü durdu.
Bir ara durdu, biri indi sonra diğeri bindi
Hani koca evler, sırça saraylar kimindi.
Parlak libaslar, göz kamaştıran ihtişamlar.

Baki kaldı hoş sedalar, yankılanır duvarlar.
Çiçekler sevdalara benzerdi, ah yakamozlar
Birde şahit tutulurdu gökteki ay ve yıldızlar.
Kim vaz geçilmezdi ki; kim fani, kim baki...

Hayat senden alacağı olan çok.