Kalemimi bıraktım mısralarımın gölgesine Bir ağacın gölgesine bırakır gibi Kelimelerim yetmiyordu hiçbir acıyı azaltmaya
Ne şairler tükenecekti ne de yazarlar Mutluluk acı bir güneş doğuracaktı
Şımarık çocuklar gibi, kâh güldürüp, kâh ağlatacaktı
Dizginleri yoktu, elleri de yoktu
Ve ben teli duvaklı gelin eyleyemeyecektim şiirlerimi
Şimdi kim bağışlayacak beni..?
Sokakta karşılaştım.
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Devamını Oku
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.